Skip to primary navigation
Skip to main content

Home
About
- Mae October
- Huidhonger
Fotografie
Soul shop

soul portraits - real motherhood - empowerment

Looking for something?

Search

Shopping Cart

Your cart is currently empty.

Let’s Gram!

I will hold you close but never hold you back. I’ll be the banks to your river ♥

📸 by @cher.fotografie

De mooie @jasmijnvangent met kleine Bregje nog in

De mooie @jasmijnvangent met kleine Bregje nog in haar buik 💕

31 weeks 🌞 but who’s counting, eh? (Me, i’m

31 weeks 🌞 but who’s counting, eh? (Me, i’m counting)

📸 door @onemorephotographer_

Oh, don’t mind me. Just sharing these images fro

Oh, don’t mind me. Just sharing these images from one of my favourite shoots. I just feel so lucky to be able to make art with all you beautiful people 💕

3/3 Vorige week hadden we een groeiecho. En alles

3/3 Vorige week hadden we een groeiecho. En alles gaat nog steeds hartstikke goed met die kleine daarbinnen (thankful🙏🏻). Alleen ligt hij dus in stuit. En die zag ik echt even niet aankomen. Rationeel gezien weet ik dat hij nog 6 weken de tijd heeft om vanzelf te draaien. Maar emotioneel gezien ben ik me al aan het voorbereiden op de keuze tussen een natuurlijke stuitbevalling (als dit uberhaupt kan en mag) en een keizersnede. En dat voelt echt als een klap in m’n gezicht. Na een geweldig mooie eerste (en natuurlijke) bevalling, wil ik nu geen medisch spektakel. Het voelt alsof me iets wordt afgepakt. De droom van een thuisbevalling lijkt als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Terwijl ik ergens ook wel weet dat dit scenario (nog lang niet) van de baan is. Maar ik google me een slag in de rondte, doe iedere dag “spinning baby” oefeningen en als ik ‘s nachts wakker word, is m’n eerste gedachte letterlijk: “is hij al gedraaid?”. Het heeft me in een houtgreep en ik weet even niet hoe nu verder. Hij beweegt ontzettend veel.. dus hoe hij nu ligt, geen idee. Dat hoor ik pas weer bij de volgende controle. Over 2 weken. Ik zoek naar andere manieren om mezelf rustig te houden tot die tijd, maar niks lijkt te helpen. Dus voor nu houd ik me vast aan het feit dat ik er alles aan doe om hem uit zichzelf te laten draaien. En doet hij dat niet? Ja.. dan heb ik nog echt even geen idee.

📸 door de getalenteerde @cher.fotografie

2/3 Toch kon ik steeds weer terug naar het vertrou

2/3 Toch kon ik steeds weer terug naar het vertrouwen. Dat wat er ook zou gebeuren, me vooraf druk maken totaal geen zin had. De mate waarin je je druk maakt heeft geen invloed op de uitkomst. Al heb ik dat wel jaren gedacht. Ik heb echt heel lang de overtuiging gehad dat, wanneer ik geen stress ervaarde, ik de boel zou jinxen. Dat “het universum” me zou straffen omdat ik téveel vertrouwen had, té gelukkig was. Nu weet ik dat dat de grootste onzin is. Gelukkig maar. Maar angst kan rare dingen met je doen. Ik kan echt zeggen dat het goed ging, die eerste 30 weken. Ik had meer last van de lichamelijke kwaaltjes dan de mentale, en met fysieke pijn kan ik wel omgaan. Je bent niet voor niets ex-roller derby speelster. Daar sla ik me wel doorheen. Maar nu… nu voel ik de onrust terug sijpelen. Ik probeer nog steeds weerstand te bieden maar ik voel mezelf naar de achtergrond verdwijnen en de zorgen naar de voorgrond.

👉🏻 Lees verder in de volgende post.

📸 door de getalenteerde @cher.fotografie

1/3 Deze zwangerschap zou het anders worden. Waar

1/3 Deze zwangerschap zou het anders worden. Waar ik de vorige keer vanaf het moment dat we besloten “ervoor te gaan” compleet in stressmodus zat, ontelbaar veel testen deed om mezelf te kalmeren én zo’n 10 keer onder een echo apparaat lag omdat ik continu bevestiging nodig had, wilde ik het nu anders aanpakken. Met meer rust. En meer vertrouwen in mijn lijf en ons ongeboren kind. Ik voelde aan alles dat ik zwanger was, met name de misselijkheid was heftig dit keer. Na de eerste positieve test mocht ik er van mezelf nog een paar doen, om de lijn te zien oplopen. Dat gebeurde en dat lukte. Ik kon weerstand bieden tegen het stemmetje in mijn hoofd dat (eigenlijk nog steeds bij bij alles, iedere dag) zei: “maar wat als..?”. Ik heb de afgelopen jaren beter geleerd m’n eigen irrationele gedachtes tegen te spreken, niet meer alles voor waarheid aan te nemen. En dat gaat vaak echt al heel goed, met hier en daar een uitzondering. Zo ook met deze zwangerschap. De blijdschap was dit keer zó veel groter dan de zorgen. Natuurlijk vond ik de eerste echo spannend, evenals de 20 weken scan, de NIPT test en de eerste keer het hartje luisteren. Zeker na een miskraam weet je dat het gewoon niet vanzelfsprekend is dat alles goed zit en blijft gaan.

👉🏻 Lees verder in de volgende post.

📸 door de getalenteerde @cher.fotografie

🌞 Can we normalize the raw beauty of post-partu

🌞 Can we normalize the raw beauty of post-partum, please?

Geloof het of niet - ik heb geen foto’s van de periode vlak na mijn bevalling van Lev. De shoot stond geboekt hoor, maar die heb ik afgezegd. Ik voelde me zó niet mooi genoeg, dat ik bleef uitstellen. Van uitstel kwam uiteraard afstel. En je raad het vast al, daar heb ik nu enorm spijt van. Die eerste periode is magisch en loodzwaar tegelijk. Je lijf heeft flink wat te verduren gehad. Het is niet raar dat je buik niet na een week weer z’n oude positie aanneemt, of dat misschien wel nooit meer zal doen. Het is niet vreemd dat je na het omarmen van een veranderd zwanger lijf opnieuw moeite hebt met het omarmen van je niet-meer-zwangere lijf. Maar je bent nog steeds prachtig. Ookal voel en zie je dat zelf op dat moment even niet.

Mijn werk heeft me echt enorm geholpen op de weg naar zelfacceptatie. Al die mooie dappere vrouwen die straks staan te shinen in Huidhonger en zien hoe mooi ze stuk voor stuk zijn, hebben mij ook doen inzien dat ook ik, van mezelf mag houden. En daar ben ik ze allemaal heel dankbaar voor ♥️

@mae.october

Geboortefotografie
Newborn Fotografie
Zwangerschap

Copyright © 2021 mae octoberBack to Top