Ik ben Margreet, 32 jaar, getrouwd met Jacob en samen hebben we twee dochters.
Eigenlijk heb ik mij mijn hele leven anders gevoeld. Iets wat niet bewust aanwezig was, maar wel altijd sluimerde. Ik had andere opvattingen en ideeën over het leven. Ik hield niet van vastigheid, verwachtingen en kon niet goed omgaan met autoriteit. Ik had een fijne en veilige jeugd en kon gewoon meekomen, maar ik huilde vaak en zonder te weten waarom. Ik dacht veel na en voelde aan hoe het met anderen ging. Ook was ik veel ziek en het allerliefst rustig thuis. Ik heb de huisarts en het ziekenhuis veel gezien, maar niemand vond iets. Het ziek zijn was niet heel heftig, maar ik functioneerde lange tijd nooit helemaal lekker.
Ergens in mijn tienerjaren werd vooral vanuit onderwijs verwacht dat ik de gebaande paden ging lopen. As tiener voelde ik mij vaak nergens op mijn plek. Ik had vriendinnen, vriendjes, baantjes en deed leuke dingen, maar kon nergens echt mezelf zijn. Ik voelde mij veel onbegrepen.
Tijdens mijn HBO studie liep ik 5 dagen in de week stage en werkte mijn lijf weer eens niet mee. Een collega vroeg of ik ooit van hoogsensitiviteit had gehoord. Eeh ja, dat leek mij iets voor mensen die niet zoveel kunnen incasseren. Als iemand een goeie harde grap over mij maakt, lach ik het hardst, dus dat leek mij dus geen match met hoogsensitiviteit.
Toch ben ik erover gaan lezen en heb ik een soort checklist ingevuld. Ik herkende mij er heel sterk in! Of je hoogsensitief bent is zelf-diagnose, omdat het een eigenschap is en geen aandoening. Hoogsensitiviteit wordt vaak wel als een aandoening gezien en heeft een negatieve lading. Voor mij was het juist een enorme opluchting om te weten dat ik het was! Ik was toch niet zo raar! Ik ben gewoon geboren zonder filter in mijn hersenen die ongeveer 80% van de bevolking wel heeft. Het verklaarde ook waarom vijf dagen stage behoorlijk pittig was. Ik had de hele dag mensen om mij heen die prikkels uitzonden waarvan ik nog geen idee had hoe ik ze moest plaatsen en verwerken.
Na mijn studies moest ik op zoek naar een baan. ‘Wat wil ik precies, waar ben ik goed in en wat vind ik echt leuk?’ waren vragen die lang onbeantwoord bleven. Bij verschillende banen liep ik vast en na twee keer overspannen thuis was ik het zat!
Ik noem het overspannen en bewust geen burn-out, want ik wist: dit is mijn hoogsensitiviteit, het zit ‘m in mij, niet in allerlei omgevingsfactoren. Ik had ‘alles’: man, kinderen, gezondheid, huis, werk, vrienden, etc. Ik deed gewoon te hard mijn best om de vaste gebaande paden te lopen, om maar niet anders te hoeven zijn.
Toen ik voor die 2e keer thuis kwam te zitten besloot ik: dit is klaar, ik stop met het werken voor een baas en ga nu écht mijn eigen pad bewandelen. Luisteren naar de verlangens die in mij zitten, mijn talenten gebruiken en doen wat bij mijn leven past. Op Instagram ben ik mijn verhaal gaan delen en vond ik veel herkenning, dat hielp mij enorm af van dat gevoel van anders zijn. Ook de eenzaamheid die als jarenlang sluimerde verdween.
Ik was 20 jaar toen ik ontdekte dat ik hoogsensitief ben, inmiddels ben ik een man en 2 kinderen rijker. Ik heb de afgelopen 10 jaar gevochten met mezelf. Het laatste jaar ben ik de strijd aangegaan om te ontdekken hoe ik echt in elkaar zit en waar ik blij van word. Het dal was soms diep en eenzaam, ik moest mijn eigen gebruiksaanwijzing leren lezen. Maar kijk waar ik nu sta: ik ben een relaxte moeder en werk als zelfstandige hsp-coach waarin ik andere vrouwen leer dat ze hun eigen weg mogen bewandelen. Dat je de lat langs jezelf moet leggen en niet langs die vriendin, collega of zus die weer andere dingen kan. Bepaal je eigen norm en laat dat dan ook alleen jouw norm zijn!
Kiezen voor jezelf is niet egoïstisch, het opent juist de deuren naar waar jouw kracht ligt. En met die kracht kun je er veel meer zijn voor anderen in plaats van levenslang met jezelf in de knoop zitten.
Liefs,
Margreet
Leave a Reply